Wie kijkt op de website van de Ziggo Dome ziet één woord steevast terugkomen: verplaatst. Op een paar testevenementen na is het er stil. En dat niet een paar weken of maanden, maar al een jaar lang. Hoe is het om directeur te zijn en wat doe je dan? Danny Damman van de Ziggo Dome deelt zijn ervaringen én emoties.
Sowieso gaat het er binnen de branche anders aan toe dan op een gemiddeld kantoor, vertelt Damman: na een evenement wordt altijd nog aan de keukentafel nageborreld en -gepraat, wijntje of biertje erbij. Dat maakt het extra zwaar om de helft van de mensen te moeten laten gaan. Ze waren al met een kleine club: niet meer dan 34 mensen op de loonlijst.
Het enige moment waarop hij ooit eerder iemand had ontslagen
was toen er sprake was van diefstal. ‘Dat is dus niet zo moeilijk. Maar dit
gaat om mensen die gewoon goed functioneren. Het is geen FTE waar je het over
hebt maar een persoon waarvan ik alles weet, zelfs partners en kinderen ken
ik.’ Een voorzichtig lachje: ‘Ik speel nota bene ieder jaar voor Sinterklaas.
Die mensen vertellen dat er geen plek meer voor ze is, dat doet veel pijn. Hij
had dan ook moeite om zijn tranen te bedwingen tijdens zijn afscheidsspeech,
vertelt hij.
Samen met de aandeelhouders en afdelingshoofden werd bepaald
wie kon blijven en wie niet. Er werd geprobeerd om zo veel mogelijk mensen toch
aan te blijven houden, benadrukt de directeur. Het is ook belangrijk dat
wanneer de concerten weer beginnen, de Ziggo Dome goed voorbereid is.