Online bestellen lijkt ideaal, maar dat valt in de praktijk soms tegen. En dus wordt er van alles bedacht voor betere en duurzamere processen. Wat is er al mogelijk? En hoe ziet pakketbezorging er in de toekomst uit?
Nu we vanwege de maatregelen massaal thuiswerken, staan pakketbezorgers minder dan óóit voor dichte deuren. Maar die situatie is eindig, en dus komt er weer een moment dat ze bij een groot deel van hun adressen geen gehoor krijgen. Het blijft hoe dan ook een milieubelastende manier van werken, al die verschillende bestelbusjes door de Nederlandse wijken. Een van PostNL, een DHL-voertuig en wellicht ook nog UPC op de stoep. Zeker nu ‘groen’ steeds meer leeft, is die stroom van vervuilende voertuigen door de straten velen een doorn in het oog.
De roep om milieuvriendelijkere pakketbezorging, bestaat al langer. En dus is de fietskoerier tegenwoordig steeds vaker onderdeel van het straatbeeld. Er worden elektrische bakfietsen aangeslingerd, maar ook fietscontainers, elektrische bezorgscooters en elektrisch aangedreven bestelbusjes zijn al een feit. Nu nog op beperkte schaal. Maar het zal in de toekomst in toenemende mate het geval zijn. Zeker in de kleine, moeilijke bereikbare straatjes en op drukke centrale locaties.
Ook tijdvakplanning is een mogelijkheid, waardoor efficiëntere rondes gereden kunnen worden. Bij verschillende supermarkten kan je al uit diverse levermomenten per week kiezen, allemaal met een andere prijs. Een duurzaam tijdslot – niet per se snel, maar wel groen vanwege de gecombineerde rit naar andere adressen in jouw wijk – is de duurzaamste oplossing voor jouw bestelling. 4 op de 10 Nederlanders is bereid om extra voor bezorging te betalen als daarmee voor een duurzaam logistiek proces wordt gekozen; gemiddeld ruim € 7,50. Dat blijkt uit onderzoek in opdracht van Descartes, een bedrijf in slimme logistieke oplossingen. Ook blijkt driekwart van de online winkelaars het niet erg te vinden om langer op een pakketje te wachten, als het daarmee duurzaam bezorgd wordt. Ruim 4 dagen, om precies te zijn.
Tel daar het nieuwe fenomeen ‘bezorgschaamte’ bij op – want best gênant, die pakketbezorger die je naam inmiddels al kent – en we kunnen concluderen dat we in de toekomst de druk mogelijk wat van de ketel gaan halen. Groener en met meer geduld, in plaats van het ‘vandaag besteld, vanavond nog in huis’.
Duurzaam bezorgen is dus in opkomst, maar gebeurt nog lang niet altijd; daar valt nog veel te winnen. PostNL stopte overigens recent met het meerdere keren aanbieden van een pakketje; na één keer proberen wordt je aankoop naar het PostNL-punt gebracht. Want jouw aankoop – vaak ook veel té ruim ingepakt – neemt wanneer het niet afgeleverd kan worden veel onnodige ruimte in een bestelbus in. En jouw pakje is echt niet het enige geval. Sowieso al een hoop verkwiste manuren en vooral CO2 verder dus… Dat dat de volgende dag nóg een keer het geval gaat zijn, wil PostNL zo voorkomen.
En dus is daar het initiatief ViaTim, waarbij wijkbewoners zich tegen een kleine vergoeding opwerpen als pakketpunt. Pakketten kunnen binnen een bepaalde tijdspanne bij die bewoner opgehaald worden. Of het wordt in overleg door de persoon in kwestie bij je thuisbezorgd. En retourneren is ook mogelijk. Ideaal voor wat meer sociale cohesie in een woonwijk. Maar bijvoorbeeld ook voor ouderen die om een praatje verlegen zitten. Ook hier liggen kansen voor de toekomst.
De zelfrijdende pakketrobot verplaatst zich zelfstandig richting je huis en laat het weten wanneer hij in de buurt is. Zo is er bijvoorbeeld de PR1; het product van een Noors-Nederlandse samenwerking. 400 kilo computerkunst met 39 lockers, waar je niet alleen jouw pakketje uit kan halen, je kunt er ook meteen je retourpakketje in stoppen. Met een snelheid van 6 kilometer per uur rijdt hij vervolgens naar de volgende bestemming in de wijk. De wetgeving in Nederland is nog niet klaar voor dergelijke vormen van autonoom rijden en dus blijft de zelfrijdende pakketautomaat in ons land voorlopig toekomstmuziek.
In Amerika worden al een tijdje pakketten geleverd door robots. Amazon bijvoorbeeld, werkt met een soort koelbox op wielen, die tot aan de deur bezorgt. Na maandenlang testritjes maken zijn ze nu daadwerkelijk in gebruik. De eerste proeven met soortgelijke robots zijn ook in Nederland al achter de rug. Voor de bezorging van levensmiddelen, bijvoorbeeld. De conclusie: grote kans dat onze supermarktboodschappen in de toekomst per robot bij ons thuis gebracht kunnen worden. De wetgeving moet het alleen nog mogelijk maken.
En hebben we het over de pakketbezorging van de toekomst, dan mag de drone natuurlijk niet in het rijtje ontbreken. Waar het ooit vooral duur speelgoed was, wordt het nu gezien als dé manier om thuis te gaan bezorgen. Sterker nog: in Amerika worden nu al commerciële drone-vluchten voor particulieren gemaakt. Google-zusterbedrijf Wing verzendt in Virginia bestellingen tot 1,5 kilo, met een snelheid van maximaal 113 kilometer per uur en naar bestemmingen op maximaal 10 kilometer afstand. Ook drones voor zwaardere pakketten zijn in ontwikkeling. Het is waarschijnlijk dus slechts een kwestie van tijd…